Dan wordt de dag toch opeens heel anders..

Ik stond vanmorgen (oké, eigenlijk was het vanmiddag) op met de gedachte dat het een rustige dag zou worden. Misschien vanavond nog even naar de kroeg met een paar studenten maar verder niks bijzonders.

Ik had gegeten, gedoucht en net mijn laptop opgestart voor een spelletje. Dan gaat de telefoon, mijn tutor, hij vroeg of ik mee ging met hem en de andere buitenlandse studenten waar hij tutor van is. Ze gingen naar een fietsenveiling van de politie en vervolgens nog even naar wat kringloopwinkels. Ja hoor, natuurlijk wilde ik dat wel! Dus snel mijn schoenen aan gedaan, spullen gepakt en naar buiten. Ze zaten al in de auto, dus ingestapt en gaan!

De andere studenten zijn overigens twee Polen en een Zuid-Koreaan.

Eerst richting de veiling dus, die werd gehouden bij het marktplein in het centrum van de stad. Hier stond een podium waarop de fietsenveiling was en eromheen stonden verschillende politie voertuigen om te bekijken. Ik heb zelf al een fiets, maar de andere studenten hadden die nog niet. Dus hij zei: 'Als jullie een goede fiets zien zeg het dan maar, samen met je maximumprijs en dan zal ik voor je bieden'. Hier hebben de Zuid-Koreaan en één van de Polen een fiets kunnen kopen. Maar de andere Pool was dus nog zonder fiets.

Na afloop van de veiling begon een man voor 'onze fin' (tutor) opeens tegen hem te praten, wij verstonden er natuurlijk niks van. Maar daarna vertaalde hij wat er gezegd was. Die man had thuis een aantal fietsen staan, die zogezegd 'zo goed als nieuw' zijn en enkele waren zelfs nieuw. Deze had hij gekocht maar het bleek dat zijn kinderen er niet op konden fietsen dus wilde hij ze weer weg doen. Telefoonnummers uitgewisseld en we zouden later die dag er even langsgaan om te kijken.
Wij hadden gelijk al onze twijfels..

Na de veiling zijn we teruggegaan naar de auto, fietsen achterop de auto met behulp van een fietsendrager. Vervolgens naar de eerste tweedehandswinkel gegaan, deze bleek gesloten op zaterdag. Dan maar naar een andere, dat was een winkel van het Finse Rode Kruis waar ze toch een behoorlijk aantal tweedehandsspullen hebben. Hier heb ik twee pannen aangeschaft en de Polen enkele borden, glazen, mokken en bestek. Daarna nog naar een derde winkel maar daar hebben we niets bruikbaars kunnen vinden.

Na de laatste winkel zijn we eerst naar het gebouw gegaan waar ik mijn appartement heb en waar de Polen ook zitten. Hier hebben we onze spullen gelaten en één van de twee fietsen ook. Er kunnen maar twee fietsen op de drager achter de auto dus dat werd niks als we nog een fiets zouden kopen.

Vervolgens heeft onze tutor de man gebeld die we eerder hadden ontmoet dat we verder klaar waren en nu zijn kant opkwamen, adres doorgegeven en gezegd dat we maar moesten bellen als we er waren. Hij woont in een buitenwijk van de stad, zo'n 10 minuten rijden. Daar aangekomen weer gebeld en hij kwam naar beneden (het was een flat). Hij opende één van de garages onder de flat en tot onze verbazing stond deze vol met fietsen! Weg waren onze twijfels, deze had hij niet gekocht voor zijn kinderen.. Zijn kinderen (die er waren op het marktplein) waren nog geen eens 12 jaar en dit waren bijna alleen maar fietsen voor volwassenen!

Wat ons nog meer verbaasde was dat er één gloednieuwe fiets bij stond, met het prijskaartje er zelfs nog aan. De prijs was 450 euro maar hij wilde hem wel verkopen voor 150 euro. Dit was ruim boven ieders budget, dus deze werd het in ieder geval niet. Een verdere kijk naar de andere fietsen zagen we dat er met iedere fiets wel iets mis was. De één had geen zadel, de andere geen ketting en nog twee anderen zaten aan elkaar vast met een slot waarvan hij de sleutel was 'verloren'. Jaja, zo ken ik er ook nog wel een paar..

Maar goed, we hadden één fiets nodig voor de Pool die nog geen had. Na even rondkijken zagen we een fiets waar maar één gebrek aan was. Hij had geen ketting.
Verder zag hij er goed uit. De remmen werkten, hij had volle banden dus lek waren ze in ieder geval niet, had een goed zadel. Gevraagd hoeveel onze man er voor wilde hebben, 50 euro zei hij. Daarna onze tutor gevraagd of hij een fietsenwinkel kon bellen en vragen hoeveel een nieuwe ketting kost. Na even zoeken naar het nummer was hij aan het bellen, een nieuwe ketting is 20 euro. Daarna was de Pool even aan het rekenen en kwam ermee dat hij dan wel 40 euro voor de fiets wilde betalen. Zoals iedereen verwachtte kwam er weer een tegenbod van 45 euro, omdat hij toch een fiets nodig had heeft hij dit bod geaccepteerd. In totaal zal hij uitkomen op een 70-75 euro (fiets + ketting + slot).

Na het betalen hebben we afscheid genomen van onze fietsenman, hebben de fiets achterop geladen en zijn weer richting de appartementen gereden. Hier hebben we de fietsen uitgeladen en werd er aan elkaar gevraagd of we nog meer nodig hadden of dat we zo klaar waren. Op dat moment werd onze tutor gebeld, het bleek zijn moeder te zijn. Ze meldde dat ze over ongeveer een uur gingen eten en vroeg of hij er dan zou zijn. Daarna werd ons opeens gevraagd of we ook mee wilden eten, ja hoor natuurlijk! Als arme student moet je elke kans aanpakken om gratis en goed te kunnen eten ;-).

Onderweg naar zijn ouderlijk huis dus. Dit lag even buiten de stad. Volgens mij één van de duurdere plekken hier in de buurt, te zien aan de auto's en vooral de huizen..

Aangekomen bij zijn huis kregen we een warm welkom van zijn ouders en één van zijn drie zussen. Omdat het eten nog een 20 minuten op zich liet wachten gingen we er maar even bij zitten en praten. Zijn vader vertelde na één vraag ongeveer vijf minuten achter elkaar, elk onderwerp bracht hem weer op een ander onderwerp. Sommige dingen waren wel interessant om te horen. Zo zijn ze (zijn ouders) verschillende keren in Nederland geweest. Ze hebben de Nijmeegse Vierdaagse gelopen en zijn een week in Amsterdam geweest. Het is leuk om te horen wat andere mensen van Nederland vinden, hoe anders het is dan hun eigen land. Zo hadden ze het bijvoorbeeld over de grachten in Amsterdam, de immigrantenwijk in Amsterdam (ik denk dat ze de Bijlmer bedoelen maar dat wisten ze zelf niet zo goed meer), natuurlijk de coffeeshops en het 'red light district'.

De 20 minuten waren zomaar voorbij, dus we konden aanschuiven aan tafel. Omdat de tafel niet al te groot was en we met acht mensen waren, stonden de pannen op de tafel in de keuken en moesten we daar zelf maar wat opscheppen. Een salade, wat gewokte groente (uit eigen tuin, behalve de paprika's die kwamen uit Nederland!), rijst en gegrilde kip. En zoals altijd bij het warme eten in Finland stond er ook brood op tafel met boter of kruidenboter. Hierbij nog een rode of witte wijn en een glas water en het was een stuk smakelijker dan de pizza die ik eerst in gedachten had voor vanavond. En vooral gezelliger ook!

Onder het eten bleven de verhalen en vragen over de verschillende landen/culturen natuurlijk naar voren komen. Waaruit (zoals waarschijnlijk wel logisch is) bleek dat Finland, Polen en Nederland meer op elkaar lijken dan Zuid-Korea op éen van die landen. Als dessert nog een kwark met verschillende bessen, ook allemaal uit eigen tuin. Het was heel erg lekker en we hebben deze mensen hartelijk bedankt hiervoor. Ze hoopten ons nog vaker te zien! Mijn tutor had van te voren al gezegd dat zijn ouders ons waarschijnlijk thuis zouden uitnodigen. Ze vinden het geweldig om mensen uit het buitenland te ontmoeten en te praten over de cultuur en gebruiken in de verschillende landen.

Na het dessert nog even helpen afruimen en daarna weer in de auto, weer op naar huis na een geslaagde en vooral verrassende dag!

Tijdens het schrijven van dit verhaal kreeg ik een berichtje op Facebook van één van de Duitsers of ik bij hun bier kom drinken. Zo'n aanbod kan ik natuurlijk niet afslaan. Dus op naar het bier!

Ik herinnerde me na het plaatsen van het verhaal dat ik nog iets vergeten ben. Dus hieronder nog maar even!

We zijn voordat we naar zijn ouderlijk huis gingen nog bij een gigantische 'supermarkt' geweest. Dit omdat de fietsenwinkels al dicht waren en de Polen en Zuid-Koreaan hadden nog een slot nodig voor hun fiets.. 'Supermarkt' staat tussen aanhalingstekens omdat het veel meer is dan een supermarkt. Je kan er naast de gebruikelijke dingen in een supermarkt nog veel meer kopen. Onder andere fietsonderdelen, (zwem)kleding, schoenen, fietsen, skelters enz. Wat mij nog het meest verbaasde is dat ze er ook luchtdruk geweren verkopen! Die lagen gewoon in het schap naast de zwemspullen.

Toen we richting de kassa liepen viel me nog iets anders op. Ik zag mensen met vuurwerk lopen en ik herinnerde me dat ik gisteravond ook al vuurwerk hoorde, en ik dacht 'vuurwerk, nu?'. Dus gevraagd aan mijn tutor of het vandaag een feestdag is of dat ze het hele jaar door vuurwerk verkopen. Nu blijkt dat dit weekend het laatste weekend is van de zomer. Hierna gaat iedereen weer naar school of werk, en dat 'vieren' ze. Volgens mij is het meer een laatste keer uitleven voordat het normale leven weer begint. Maar ik heb nooit iets tegen vuurwerk, hebben we ook nog wat te kijken en luisteren (natuurlijk luisteren, de harde knallen zijn het leukste :-))!

Nu dan op naar het bier!